Początek wielkiego postu wyciąga nas w góry: najpierw kusi, a potem zachwyca.
W pierwszą niedzielę wielkiego postu Szatan bierze Jezusa na górę (Qarantal koło Jerycha), żeby pokazać mu wszystkie królestwa świata, leżące w dole, a obietnicą ich posiadania sprowokować Pana, by oddał mu pokłon. Tydzień później Jezus zabiera trzech swoich uczniów – Piotra, Jakuba i Jana – żeby pokazać im znajdujące się jeszcze wyżej Niebo, którego przedstawicielami są Mojżesz i Eliasz.
Obaj byli wybitnymi postaciami w życiu Narodu Wybranego. Obaj doświadczyli spotkania Boga na górze Horeb – Mojżesz w postaci obłoku i błyskawic (Wj 19,18), Eliasz w delikatnym powiewie wiatru (1 Krl 19,12). I obaj – jak mówi tradycja biblijna – zostali wzięci do nieba, z którego teraz słychać głos „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.
O górze Tabor i Przemienieniu Pańskim przeczytasz także tutaj:
GÓRA TABOR
PRZEMIENIENIE – OBRAZ RAFAELA
PIĘĆ PRZEMIENIEŃ JEZUSA
Szatan chciał na swojej górze oślepić Jezusa blaskiem tego świata. Jezus na swojej górze olśnił, oświecił uczniów światłością Nieba. Potem pojawi się jeszcze góra ukrzyżowania i góra wniebowstąpienia. Ewangelia na górach się toczy.
Tabor robi wrażenie wyższej, niż jest na prawdę (588 m npm). Jej szczyt stanowi równina 1200×400 metrów. Onegdaj stały tu trzy bazyliki. Wzgórzem władali krzyżowcy, potem Saraceni. Pozostającymi tu ruinami zarządzali franciszkanie z Nazaretu. W XX w. zbudowano obecny kościół. Bryłą przypomina skupisko trzech namiotów: dla Jezusa (część główna), Mojżesza i Eliasza (wieże, między którymi wchodzi się do wnętrza).
W krypcie franciszkańskiego kościoła, pod prezbiterium znajdują się wizerunki czterech innych przemienień Jezusa:
– Narodzenia (przemienienie Boga w człowieka),
– Eucharystii (przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Pańską),
– Ofiary (przemienienie życia w śmierć Jezusa),
– Zmartwychwstania (przejścia ze śmierci do życia).
