Ile razy przemieniał się Jezus i co łączy żydowskie święta z górą Tabor?
W czasach starożytnych na górze Tabor zbierali się wojownicy, w trzecim wieku przed Chrystusem zbudowano tutaj nawet fortecę. Dziś nie ma po niej śladu. Ale są ślady Metamorfozy albo Transfiguracji czyli… Przemienienia Pańskiego.
Przemienienie Pańskie opisują Mateusz, Marek i Łukasz. Chociaż mówią jedynie, że miało ono miejsce na górze, nie podając jej nazwy, od czasów starożytnych mniema się powszechnie, że tą górą jest Tabor.
Tabor stoi sobie samotnie, pojedynczo, 20 kilometrów na południowy zachód od Jeziora Galilejskiego. Płaski szczyt góry Tabor wznosi się blisko 600 metrów nad poziomem morza. W czasach Jezusa trzeba było tutaj się wdrapać. Dzisiaj po krętej drodze kursują mikrobusy, wywożące turystów i pielgrzymów. A ze szczytu rozlega się wspaniały widok na puzzle galilejskich, żyznych pól, których kobierzec rozciąga się poniżej.
Na górze Tabor dokonało się Przemienienie Jezusa: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. Jezusowi towarzyszyli Mojżesz i Eliasz, a świadkami Metamorfozy byli Piotr, Jan i Jakub. Na zakończenie Przemienienia z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie” (Mt 17,1nn).
O górze Tabor i Przemienieniu Pańskim przeczytasz także tutaj:
GÓRA TABOR
PRZEMIENIENIE – OBRAZ RAFAELA
PIĘĆ PRZEMIENIEŃ JEZUSA
Na górze Tabor stoi kościół z dwiema wieżami. Wraz z fasadą świątyni wyglądają one tak, jakby ktoś rzeczywiście postawił tutaj trzy namioty: dla Jezusa, dla Mojżesza i dla Eliasza. Obaj byli wybitnymi postaciami w życiu Narodu Wybranego. Obaj doświadczyli spotkania Boga na górze Horeb – Mojżesz w postaci obłoku i błyskawic (Wj 19,18), Eliasz w delikatnym powiewie wiatru (1 Krl 19,12). I obaj – jak mówi tradycja biblijna – zostali wzięci do nieba.
We wnętrzu kościoła na górze Tabor można zobaczyć jeszcze inne cztery Metamorfozy Jezusa: Słowa w Ciało, Chleba w Eucharystię, Życia w Śmierci, Śmierci w Zmartwychwstanie.
Trzeba zauważyć niezwykłą zbieżność okoliczności Przemienienia z kalendarzem świąt żydowskich: Dnia Przebłagania (Jom Kipur) i Święta Namiotów (Sukkot). Oba święta dzieli od siebie zaledwie kilka dni, podobnie jak pytanie Jezusa „za kogo ludzie Mnie uważają oraz Przemienienie Jezusa. W Dzień Przebłagania, jeden jedyny raz w roku, najwyższy kapłan wchodził do serca świątyni – do Miejsca Świętego – i wymawiał Haszem – Imię Boga (zapisane jako JHWH, prawdopodobnie „Jahwe”, choć zupełnej pewności nie ma). Tak samo raz jeden Piotr powiedział: ” wypowiedział Imię Jezusa: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego”. I jak kilka dni potem zaczyna się ośmiodniowe święto, w które Izraelici budują szałasy na pamiątkę tych, w których nocowali podczas wyjścia z Egiptu – tak podczas Przemienienia Piotr proponuje: „Panie, postawimy tu trzy namioty”. I okrywa ich obłok, jak Szekina – chmura okrywająca Arkę Przymierza na pustyni, a potem w miejscu jej przebywania, aż po górę Syjon w Jerozolimie, którą Pan wybrał na mieszkanie dla siebie.
