Sierściuch jest jednym z atrybutów Najświętszej Panienki (jest co najmniej 20 słynnych obrazów „Zwiastowania” z kotem). I do końca nie wiadomo, w jakim charakterze występuję w Jej obecności.
Najpierw: uosabia siły zła. Tak postrzegano w dawnych wiekach koty, zwłaszcza czarne. Uważano, iż współpracują z diabłem, komunikując się z nim przy pomocy ogona. Dlatego – bywało – już w dzieciństwie skracano kociętom ogony, by je od wpływów zła wyswobodzić.
„Zwiastowanie” PPRubensa. Kocisko śpi przy koszyku, u stóp Madonny.„Zwiastowanie” Lorenzo Lotto. Tutaj kot symbolizuje szatana, który przeląkł się, iż oto nadszedł jego koniec.
Uff, nie cierpię tych negatywnych konotacji kota. Więc teraz przejdę do tych dobrych. Kojarzono go z Chrystusem: kot sprytnie wyłapuje myszy i wszelką szkodliwą gadzinę – tak samo Chrystus „wyłapuje” sprytnie i skutecznie wyłapie grzech. Mnisi irlandzcy hodowali koty niemal obowiązkowo: jak one myszy, tak oni mieli chwytać każde słowo Pana.
Dwa „kocie” obrazy Federico Barocci. Na pierwszym z lewej namalował małego Jana Chrzciciela, bawiącego się z biało-rudym kociakiem (lewy dolny róg). Zabawa polega na drażnieniu futrzaka… trzymanym w ręku szczygłem. Ptak ma czerwoną głowę, bo potem wyciągnie cierń z głowy Ukrzyżowanego Jezusa, i kropla Najświętszej Krwi spadnie mu na łepek. Przygląda się tym igrcom Dzieciątko Jezus – tak, iż zaprzestało ssać pierś Matki. A święty Józef ma wszystko pod kontrolą. Na drugim obrazie – z prawej – kot śpi na poduszce.
Podobno kiedy Jezus był malutki, strasznie płakał w żłóbku i Matka Boska nie potrafiła go utulić. Przyszła kotka, wskoczyła w żłóbek, otarła się puszystym futrem o rączkę Jezusa, ogonem połaskotała w nos, a potem, zwinąwszy się w kłębek, usnęła przy boku Niemowlęcia, które zbywszy płaczu, samo we śnie się pogrążyło. Maryja Panna kotkę z wdzięczności pogłaskała po głowie, zostawiając na czole inicjał swojego imienia – literkę „M”. O takich sierściuchach mówią niektórzy, że to Koty Matki Boskiej.
„Kocie” Zwiastowania Jana de Beera, Domenico Veneziano (u góry) oraz Bartolomeo Caporali (u niego kot walczy z psem).
Nieco innego zdania są wyznawcy Islamu. Kotka Muezzina, która niepodzielnie zawładnęła sercem Mahometa, zbudziła go pewnego razu uporczywym miauczeniem i szarpaniem pazurkami brody. Prorok zerwał się ze snu zirytowany, gdy spostrzegł zmierzającego w stronę posłania jadowitego węża. Umknąwszy przed jego śmiertelnym jadem pobłogosławił Muezzinę, czyniąc na jej kocim czole znak, przypominający naszą literę M – jak Mahomet, jak Muezzina.
