Rozmowy z dziadkiem o tym, dlaczego człowiek śpi.
– Dziadku, a dlaczego człowiek śpi?
– Kiedy człowiek śpi, jego dusza wzbija się do nieba i stamtąd czerpie swoje życie.
– A czy Bóg, kiedy stworzył człowieka, zaraz dał mu sen?
– Dopiero po pewnym czasie. Bóg stworzył człowieka na swój obraz. I był człowiek tak podobny do Boga, że aniołowie nie potrafili odróżnić, który to Bóg, a który to człowiek. I zawsze się mylili. Mówili do Boga „człowieku”, a do człowieka „Boże”. Żeby temu zaradzić Bóg umyślił sobie, że człowiek będzie spał. I odtąd aniołowie już się nie mylili. Wiedzieli bowiem, że człowiek, to ten, który śpi. A ten, który się nie zdrzemnie, ani nie zaśnie, to Bóg.
P.S.: Sen jest cyklicznym, odwracalnym stanem bezświadomości i bezruchu, odzierającym każdą dobę naszego życia z 6-8 godzin
Na przykład trzydziestolatek przespał 10 lat swojego życia.
W legendarnej Szlarafii, bajecznej krainie obżarstwa i bezczynności, jej mieszkańcy tym więcej zarabiają, im dłużej śpią. Tapicerzy będą wiedzieć: szlarafie – to sprężyny, służące do budowania materacy sprężynowych.
[Foto: Sandro Botticelli – Dziewica adorująca śpiące Dzieciątko – obrazek namalowany ok. 1485 ma 122×80 cm i wisi sobie w Szkockim Muzeum Narodowym]
