Uśmiechnąłem się, słuchając historii o Jakubie, któremu śniła się drabina z aniołami.
Na pamiątkę postawił w tym miejscu kamień, oblał go oliwą i powiedział:
– To będzie dom Boga – Betel.
Uśmiałem się podwójnie. Bo nam się wydaje, że świat jest mieszkaniem Boga. Tymczasem to Bóg jest mieszkaniem świata.
Dzieciom nieraz się tłumaczy:
– W Komunii Jezus przychodzi, żeby mieszkać w twoim sercu.
W rzeczywistości w Komunii (to słowo znaczy tyle, co „zjednoczenie”) to ja przychodzę, żeby zamieszkać w Nim.
Augustyn nie mówi: niespokojne jest serce moje, dopóki nie spocznie w nim Bóg. Augustyn mówi: niespokojne jest serce moje, póki nie spocznie w Bogu.
Różnica niby niewielka. Ale jest się nad czym uśmiechnąć…
[Na obrazku: Giorgio Vasari – „Sen Jakuba”]
