Fajna liczba 100

W temperaturze 100 stopni Celsjusza wrze woda. Sto procent, to całość.

100 km nad powierzchnią ziemi zaczyna się Kosmos (na takiej wysokości znajduje się umowna Linia Karmana, określająca koniec ziemskiej atmosfery).

W kulturze starożytnej Grecji liczba 100 oznacza doskonałe dobro. My podczas urodzin jak również słysząc, iż ktoś kicha, życzymy „sto lat!”. Czasami mamy z kimś „stop pociech”, albo odsyłamy kogoś lub coś do stu diabłów. Kiedyś mówiło się o zacofaniu w jakiejś dziedzinie, że jesteśmy sto lat za Murzynami, a pesymiści dodawali, że „i w sto koni nie dogoni”.

100 metrów, to dystans najkrótszego biegu sprinterskiego, rozgrywanego na otwartym stadionie (na hali biega się 60 metrów). Najszybszymi Polakami na tym dystansie byli Marian Woronin (10,00 s w 1984 r.) oraz Ewa Kasprzyk (10.93 s w 1986 r.). Obecny rekord świata ustanowił w 2009 r. Jamajczyk Usain Bolt (czasem 9,58 s). Na 100 metrów biega się przez płotki, biega się sztafetę 4 razy 100 metrów, taki dystans w różnych konfiguracjach pokonują także pływacy.

W Biblii liczba 100 występuje w różnych okolicznościach:
100 lat miał patriarcha Abraham, kiedy urodził się jego syn Izaak (Rdz 50,22).
Karę 100 szekli srebra kary musiał zapłacić mąż fałszywie oskarżający żonę o brak dziewictwa przed ślubem (Pwt 24,19).
100 napletków Filistynów zażądał król Saul od Dawida w zamian za rękę swojej córki Mikal (1 Sm 18,25).
100 proroków ocalił Abdiasz przed prześladowaniami ze strony królowej Izebel (1Kr 18,4).
100 owiec liczyło stado w przypowieści o zbłąkanej owcy (Mt 18,12).
100 funtów mirry i aloesu przyniósł Nikodem do namaszczenia ciała Jezusa przed złożeniem go do grobu (J 19,39).
Wreszcie „stokroć tyle” otrzyma w nagrodę ten, kto zostawił wszystko i poszedł za Jezusem i poświęcił swoje życie Ewangelii (Mk 10,30).

Starożytni ojcowie Kościoła uważają, że liczba 100 obejmuje tajemnicę całego rozumnego stworzenia, a więc ludzi i aniołów. Z tego tytułu określa ją jako liczbę świętą, przynależną Bogu, symbol nieba i zbawienia.

Wojną stuletnią nazwano zmagania militarne, jakie na przełomie XIV i XV wieku toczyły ze sobą Anglia i Francja (konflikt trwał faktycznie 116 lat).

Mianem 100 dnia Napoleona określa się okres od 1 marca do 22 czerwca 1815 roku, gdy cesarz, który uciekł z wygnania na wyspie Elbie, powrócił do Paryża i ponownie sięgnął po władzę, którą ostatecznie utracił po klęsce pod Waterloo.