30. tydzień zwykły – sobota 30 października
Łk 14,1.7-11
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Opowiedział wówczas zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich:
„Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: «Ustąp temu miejsca». I musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: «Przyjacielu, przesiądź się wyżej». I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.
Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.
Nieznajomy prosił majstra, by pozwolił mu przyłączyć się do budujących katedrę robotników. Chciał wykonać witraż. Majster w końcu się zgodził. Wskazał okno, pozwolił odgrodzić się zasłoną i zapomniał o ochotniku. Po miesiącu ten znów stanął przed majstrem, oznajmiając, że witraż jest gotowy. Zbiegli się wszyscy ciekawi dzieła, o którym nikt nie słyszał. Gdy tylko zdjęto zasłonę, widok dzieła zaparł patrzącym dech w piersi. Czegoś tak wspaniałego nigdy dotąd nie widzieli.
– Gdzie zdobyłeś tak piękne kolory szkła? – wreszcie dobył z siebie głoś majster.
– Nigdzie – odpowiedział nieznajomy. – Nie kupiłem ani jednego kawałeczka. Cały witraż zrobiłem z odpadów, które znalazłem na budowie, z kawałków, które inni szklarze uznali za bezwartościowe i wyrzucili.
To, co najmniejsze, najlichsze, odrzucone przez świat – bywa najlepszym materiałem w ręku Boga. Dlatego niech ci nie zależy na pierwszym miejscu i ludzkim poklasku. Od pochwał się niewieścieje. Odrzucenie i pogarda wzmacniają. Tylko nie daj się im zabić.
